Düşünce Tarlası: Testere V

İşin garip yanı, serinin ilk filmini seyretmemiş olmam. Yüreğim dayanır mı emin değilim. Çünkü en nihayetinde serinin konseptini belirleyen film o…

Devam filmlerinde tekrarlar, tatsızlıklar, artık filmin fanatikleri dışında kimsenin filme ilgi göstermemesine yol açar.

Her ne kadar verilen bilgilere göre Testere seyirci sayısını her seferinde artırmış da olsa şahsen ben niteliksel düşüş beklentisiyle filme gittim.

Öyle olmadığını gördüm, çok da sevindim.

Kurgu başınızı döndürecek kadar karmaşıklaşmış, senaryo yazarını kutlamak lâzım. Bir yerde “Testere” John Kramer nihayet bu bölümde artık işlerinin felsefesini seyirciye benimsetiyor

Işıklar ölümün yalınlığını ve sertliğini sürekli, hatırlatıyor. Göz kıyınızda bir iğneli at gözlüğü gibi uyarıyor sizi.

Müzikler iyi.

Filmi alıp götüren Kramer’ın icatları gibi görünse de böyle bir film ancak başarılı oyunculukla seyredilir ki insan oyuncuların filmden sonra terapi görüp görmediklerini cidden merak ediyor. Oyuncular kesinlikle çok iyi!

Grenli görüntüler “Sürtünme kuvveti hayatın bir gerçeği” der gibi bizi sürekli uyanık tutuyor.

Yapım tasarımı bence kendine özgü ve bir kült haline gelmiş durumda “Testere” serisinde.

Bütün bunlardan öte “Testere” serisi, ahlâkın kökenlerine dair çok çarpıcı ve sarsıcı bir araştırma.

İşin iyi yanı, felsefesini, korkunun şöleninde, görünen ama göze batmayan bir köşeye oturtabilmesi.